#初中往事#

Zorbalıktan bahsederken, gerçekten ne kadar zayıfsanız o kadar çok zorbalığa uğrarsınız.
Ortaokula gittiğim zamanlar çok belirgindi, o zaman her hafta sonu okulda bir grup insan, yurtların içinde korunma parası toplamak için dolaşıyordu.
O zamanlar ki koruma parası (zorbalık olarak sayılmalı) sigara (bir paket sigara veya bir sargı) o zamanlar Bai Sha'nın paketinin fiyatı 4.5 yuan civarındaydı. Korkak olanlar her ay vermek zorundaydı, cesur olanlar her ay bitmeyecek kadar sigara içiyordu.
Bir kez hedef alındım, içimde kesinlikle çok panik vardı. (Sen diyorsun ki benim bir haftalık harçlığım sadece 20 lira, sana sigara alırsam, kesinlikle almak istemem.) Ama tuvalette kuşatıldım, adamı dövmeye hazırlanıyordum. Şansım yaver gitti, sadece iki tokat yedim. Bu işin kesinlikle sonu yoktu, o zaman içimden intikam alma düşüncesi geçiyordu. O esnada, abim benimle aynı okuldaydı, sekizinci sınıftaydı ve pek iyi notları yoktu, serseri gibiydi. (Bir arkadaşım benimle çok iyi anlaşıyordu, gizlice abimin sınıfına gidip durumu bildirdi, sonrasında abim sınıfındaki birkaç arkadaşıyla birlikte o grubu dövdü, ardından tuvalette diz çöküp Doğu Kırmızı şarkısını söylediler.)
O zamandan beri, okulda bir yıl boyunca her şey yolunda gitti.
Ama ikinci yıl kardeşim 9. sınıftan mezun oldu, artık aynı şehirde değiliz. O serseri kesinlikle kin tutar, bu yüzden içimde bu duruma karşı bir önlem aldım, neredeyse hiç dışarı çıkmıyorum, genellikle yalnız çıkmam.
Eşsiz bir tesadüf, hayatım oldukça iyi, sınıfımıza dışarıdan bir asi transfer oldu, daha önce şehirdeki bir okuldan atılmış olmalı (çünkü başkalarının kafasını açmış, muhtemelen kavgacı bir tür.) O benimle iyi anlaşıyor, okulda olduğum zamanlar, sınıftaki düşük notlu sporcularla da çok iyi ilişkilerim vardı.
Bir gün tesadüfen çok garip bir şey gördüm, okulumuzun sorunlu öğrencileri ona hizmet ediyordu (dışarıdan aldığı sigaraları, bu yeni arkadaşım için tek tek getiriyorlardı). Bu olaydan sonra, bu öğrencinin muhasebecisi oldum, sigaraları burada saklıyordum. Sonrasında çeşitli oyun salonlarına girmeye cesaretim çok arttı.
Ama sonunda bir olay daha oldu, okulun zorbası beni tanıyor, onların çetesi beni tanımıyor, bir sorunla karşılaştılar ve kavgaya girdiler. (Sonra hepsi yardım çağırdı, nasıl tek başına dövüşebiliriz ki? Tek başıma dövüşmek benim için zor, boyum kısa, tek başına savaşma yeteneğim ortalama. Lanet olsun, kaybettim.)
Arkada başka bir okulda iyi takılan biri beni çırak almak istiyor, ama ben onunla başa çıkamıyorum, bu yüzden başkasının kılıcını kullanmam gerekiyor. (Dağdan inek vurmak, ben de sigara içiyorum)
Aptala kaybetmem mümkün değil, bu olmaz, yüzümü geri kazanmalıyım. Bir kez dövüşmezsen, başkaları bir sonraki sefer seni yine ezmeye çalışır.
Sonunda bir kez, okul kantininde sırama girdi. Sonra yine bir kavga çıktı, bu sefer tek başıma kazandım. (O yardım çağırdı, o baş belası; ama bu sefer onun üstünde olan baş belasıyla uğraşmak istedim, ben hep bir fırsat bekledim, önce bana bir dayak atmasını bekledim, ama arka planda o fırsatı hiç bulamadım.)
Sonra ortaokuldan üç yıl başarılı bir şekilde mezun oldum, lisede üç yıl senaryo neredeyse aynı... (hala dışarıda başkaları tarafından çevrildiğimde, tehlikeyi fırsata çevirdim)
Seni yenemem, o zaman avantajdan yararlanacağım.

Sonuç olarak, ne kadar zayıfsanız, o kadar çok zorbalığa uğrarsınız.
Korkuyu yen, başkaları senden korksun.
#Devam edecek
(Lise birden iki - sınıftaki bir çift ikizle bir kavga ettim) Aslında içimde korku var, neye korkuyorsam, sert davranmaktan...
Lise dönemi sorunsuz geçti...
Sorun yaratma, ama sorunlardan da korkma. Sorun geldiğinde, saklanamazsın.
Korkudan korkuyu yenmeye geçmek için içsel engellerinizi aşmalı ve potansiyelinizi keşfetmelisiniz.